موم انداختن، روشی موقت برای برداشتن موهاست که سبب کندن موها از ریشه میشود. موهای جدید بعد از گذشت ۲ تا ۸ هفته شروع به رویش مجدد میکنند. اگر از موم انداختن برای چند سال متمادی استفاده شود موهای ضخیم به تدریج نازکتر شده و تراکمشان کمتر میشود. این روش به خاطر ظاهر مناسبی که به پوست میدهد اغلب اولین انتخاب عروس های جوان برای خلاص شدن از شر موهای زاید است.
موم انداختن در اپیلاسیون به این صورت انجام میشود که یک لایه نازک از
موم گرم روی پوست مالیده شده و سپس یک پارچه، کاغذ یا زرورق روی آن قرار
میگیرد و بعد از مالش در جهت خلاف رویش موها از سطح پوست برداشته میشود.
به این روش «استریپ واکس» گفته میشود و در مقابلش «هارد واکس» وجود دارد
که در این روش از لایه ضخیمتری از موم استفاده میشود (نه از پارچه) و
برای افرادی که پوست حساسی دارند مناسبتر است.
استفاده از «موم گرم» شایعترین روش مورد استفاده در اپیلاسیون است. این
موم بلافاصله بعد از استعمال در سطح پوست با پارچه برداشته میشود و از
رزین، موم پارافین، شربت گلوکز و عسل ساخته میشود. این روش سریع بوده و
برای مناطق وسیعی در یک مرتبه استفاده میشود و روش مناسبی برای انواع
موهای ظریف و خشن است و میتواند موهایی با ریشههای محکم و عمیق را
بردارد. رویش مجدد موها به صورت ظریفتر رخ میدهد. از مضرات این روش
میتوان به باقی ماندن موم در سطح بدن، حساسیت پوستی بیشتر و فرو رفتن مو
به داخل پوست اشاره نمود.
موم داغ روشی قدیمیتر است و امروزه کمتر استفاده میشود. در این روش موم
در سطح پوست سرد میشود و سپس برداشته میشود. این روش بهتر از روش قبلی
سبب به دام انداختن موها در اپیلاسیون میشود و برای مناطق کوچک با موهای
ضخیم مناسبتر است.
در روش موم سرد، موم به طور آماده روی صفحات پارچهای یا کاغذی قرار
میگیرد. برخی از پزشکان، موم انداختن را در افراد دیابتیک، مبتلایان به
وریدهای واریسی یا آنهایی که گردش خون محیطی ضعیفی دارند، توصیه نمیکنند؛
زیرا در این افراد احتمال عفونت بیشتر است.
مناطق شایعی هست که موم انداختن در سالن های اپیلاسیون برای آنها انجام میشود: اندام فوقانی، زیربغل، کشالهران، اندام تحتانی، تنه و ناحیه تناسلی. توصیه میشود از روش موم انداختن در مناطق زیربغل، کشالهران و ناحیه تناسلی به دلیل اینکه موهای ضخیم و پرپشتی دارند به دلیل عوارض احتمالی بعدی و تحریک غدد لنفاوی منطقهای، استفاده نشود. جدیدا انواع خاصی از موم برای اپیلاسیون به بازار آمده که میتوان از آن دسته به موم جلبک دریایی اشاره کرد که اگر چه پایه دریایی دارد ولی به هر حال عوارضی مشابه با روش مرسوم موم انداختن و احتمال انتقال عوامل بیماریزای جلبکی دارد.
درد، سوختگی با موم داغ، حساسیت تماسی با موم یا پارچه، انتقال عوامل
بیماریزا، فولیکولیت و سودوفولیکولیت، خونریزی و کبودی، کهیر، پارگی
پوست، برآمدگیهای قرمز در سطح پوست، فرو رفتن موها به داخل پوست و
تغییررنگ قهوهای در محل رویش موها از مهمترین عوارض این روش است بنابراین
بهتر است حداقل شش ماه قبل از عروسی برای یکبار هم که شده این روش را در یک
نقطه از بدنتان که خیلی در دید نیست امتحان کنید و بعد برای عروسی وقت
بگیرید.
چه کسانی نباید از مومک برای اپیلاسیون استفاده کنند؟
کسانی که تحت درمان با داروهای لایهبرداری مثل ترتینوئین و ایزوترتینوئین
هستند به دلیل اینکه پوستشان راحتتر دچار پارگی و شکنندگی میشود، بهتر
است از موم انداختن استفاده نکنند و مخصوصا از موم انداختن در مناطق مبتلا
به زگیل، مولوسکوم، عفونتهای قارچی و باکتریال، خال یا پوست تحریک شده،
شکافدار و آفتاب سوخته اجتناب کنند.
9. تحقیقات نشان داده اپیلاسیون ممکن است باعث بروز بیماریهای تناسلی شود، اما فقط در صورتی که نکتههای بهداشتی شامل ملحفه تمیز برای زیرتان، پدهای یکبار مصرف و قاشق یکبار مصرف را رعایت نکنید. ضمنا موم به علت حرارتی که میبیند ویروسها و باکتریها را درون خود نگه نمیدارد و همین حرارت، به بیمارنشدن شما کمک میکند.